Reżyserka serialu Loki, Kate Herron, zastanawia się nad wielkim kazirodztwem fandomudom

Tak, Loki reżyserka serialu Kate Herron wie o twojej teorii fanów na temat serialu, o analizie, którą zamieściłeś w mediach społecznościowych. Nie, nie powie ci, co o tym myśli, ani czy miałeś rację.

„Obserwuję wszystkie rozmowy na Twitterze” – powiedział Herron w wywiadzie dla Polygon niedługo potem LokiFinał pierwszego sezonu. „Nie zawsze ważę się na nich, ponieważ zrobiłem program, więc nie chcą, żebym ważył jak”Tak właściwie, chłopaki…’ Myślę, że o to właśnie chodzi w sztuce — to powinno być przedmiotem debaty i dyskusji”.

[Ed. note: Spoilers ahead for season 1 of Loki.]

Loki był hitem dla serwisu streamingowego Disney Plus — podobno był szósty odcinek serialu, ostatnia część tego sezonu oglądany przez więcej gospodarstw domowych niż którykolwiek z dotychczasowych finałów MCU platformy. Seria była popularnym źródłem domysłów i argumentów fanów, a jedna szczególnie ważna rozmowa skupiała się na tym, czy rozwijający się romantyczny związek między oszustem Asgardianem Lokim (Tom Hiddleston) a jego odpowiednikiem z alternatywnego wszechświata Sylvie (Sophia Di Martino) jest formą kazirodztwa.

Herron chce o tym głośno mówić. „Moja interpretacja jest taka, że ​​obaj są Lokisami, ale nie są tą samą osobą” – mówi. „Nie uważam ich za brata i siostrę. Mają zupełnie inne pochodzenie […] i myślę, że to bardzo ważne dla jej postaci. W pewnym sensie odgrywają tę samą rolę pod względem wszechświata i przeznaczenia, ale nie podejmą takich samych decyzji”.

Herron mówi tematycznie, Loki zakochany w Sylvie jest eksploracją „miłości własnej”, ale tylko w tym sensie, że Loki uczy się rozumieć własne motywy i uczciwość. “[The show is] patrząc na siebie i pytając: „Co nas wyróżnia?” – mówi Herron. „To znaczy, spójrz na wszystkich Lokich w całym serialu, wszyscy są zupełnie inni. Myślę, że w jego romantycznym związku z Sylvie jest coś pięknego, ale nie są one zamienne”.

Reżyseria ostatecznego pocałunku między dwiema postaciami była skomplikowanym procesem, ponieważ musiała przekazać coś o każdej z nich w ciągu zaledwie kilku sekund. Herron mówi, że głównym celem było stworzenie bezpiecznego, wygodnego środowiska dla Hiddlestona i Di Martino, a potem musiała pomyśleć o tym, jak rozwiązać w tym momencie sprzeczne cele Lokiego i Sylvie.

„To ciekawe, prawda?” ona mówi. – Emocjonalnie, z perspektywy Sylvie, myślę, że to pożegnanie. Ale to wciąż nagromadzenie wszystkich tych uczuć. W ciągu ostatnich kilku odcinków oboje dorośli do siebie. Zależało mi na tym, żeby to nie była sztuczka, jakby go oszukiwała. Z jednej strony oczywiście to robi, ale nie czuję, żeby pocałunek był mniej szczery. Myślę, że jest w złym miejscu, ale jej uczucia są prawdziwe”.

Herron mówi, że reżyserowanie Hiddlestona w tej scenie sprowadzało się głównie do omówienia przemówienia Lokiego, które Loki wygłasza Sylvie przed pocałunkiem. „To było naprawdę ważne, pokazanie tego nowego miejsca dla Lokiego” – mówi Herron. „W pierwszym odcinku mówi:„ Chcę tronu, chcę rządzić ”, a w odcinku 6 nie koncentruje się na tym samolubnym pragnieniu. On po prostu chce, żeby nic jej nie było.

Loki pisarz i producent Eric Martin ostatnio tweetował chciał, aby serial mógł skupić się więcej czasu na dwóch drugorzędnych postaciach, agentze Time Variance Authority Owena Wilsona Mobiusie M. Mobiusie i Gugu Mbatha-Raw Ravonna Renslayer. „Chciałem zbadać ją głębiej i naprawdę zobaczyć ich związek”, mówi, „Ale covid przeszkadzał i po prostu nie mieliśmy czasu”.

Zapytany, czy związek Lokiego i Sylvie ucierpiał z powodu podobnych koniecznych zmian, Herron mówi, że to prawda, że ​​twórcy i publiczność serialu wciąż nie wiedzą wszystkiego, przez co przeszła Sylvie, aby odróżnić ją od oryginalnej wersji Lokiego z Marvel Cinematic Universe. „Widzieliśmy ją jako dziecko, ale przez tysiące lat żyła w ucieczce w apokalipsach” — mówi. „Myślę, że jest o wiele więcej do zagłębienia się z Sylvie […] Wypełniasz puste miejsca. Zobaczysz [her on the planet] Lamentis i to jest przerażające. A ty powiesz: „Jaką osobą byłaby, dorastając w apokalipsie? Jaką osobowość miałaby jej to nadać?

Zdjęcie: Chuck Zlotnick/Marvel Studios

Herron mówi, że historia Sylvie przypomina jej film z 1995 roku Jumanji, gdzie młody chłopak zostaje wciągnięty w magiczną grę planszową w 1969 roku, a 26 lat później wyłania się jako dorosły mężczyzna, grany przez Robina Williamsa z typową maniakalną energią. – To takie dziwne odniesienie, ale… – mówi. „Jest małym chłopcem, kiedy trafia do niewoli w tej grze, a kiedy wychodzi, jest to oczywiście doświadczenie życiowe. Z Sylvie jest podobnie. Była dzieckiem, kiedy musiała uciekać, więc miała bardzo trudne życie. Chciałbym zobaczyć więcej. Jak powiedział Eric, jest bogatą postacią, jest tak wiele do odkrycia.

Herron mówi jednak, że podczas jej występu w serialu materiał o Sylvie został dodany, a nie wycięty – w szczególności te sceny, w których była ona porwana przez TVA jako dziecko. „To było przed moim czasem, ale wiem, że w pokoju scenarzystów było wiele możliwości odkrywania uciekającej Sylvie i tego, jak wyglądało jej życie” — mówi Herron. „Nie chciałbym z nimi więcej rozmawiać, ponieważ nie było mnie tam, kiedy dyskutowano o nich. Ale nie było tam czegoś, co było dla mnie ważne — czułem, że powinniśmy ją zobaczyć [history] w TVA. Ja i zespół rozmawialiśmy o tym, jak to ma sens, ponieważ odcinek 4 polega na przekręceniu idei, że TVA może być dobra na głowie. I to jest coś, co przyszło później, kiedy dołączyłem, widziałem ją jako dziecko. Myślę, że musieliśmy to zobaczyć, nie po to, żeby ją w pełni zrozumieć, ale żeby zorientować się, jakie są jej motywacje, dlaczego jest tak zła na to miejsce.

Mówiąc szerzej o finale serialu, Herron mówi, że kilka ostatnich odcinków nie było tak mocno referencyjnych jak pierwsze odcinki, które zamierzała jako „list miłosny do science fiction”. Podczas gdy wczesne obrazy, takie jak pokoje przesłuchań TVA, miały konkretne odniesienia wizualne z przeszłości science fiction, lokalizacje odcinka 6 zostały zaczerpnięte bardziej ze współpracy z załogą.

„Pomysł, aby fizyczna oś czasu była okrągła, wpadli na to nasi artyści zajmujący się tworzeniem scenariuszy” — mówi Herron. „Miałem w scenariuszach „Przenosimy się w przestrzeni do końca czasu”, a potem ja i [storyboard artist Darrin Denlinger] omówiliśmy, jak możemy bawić się ideą czasu, jednocześnie dodając przytaknięcia MCU. Zapytał: „A co, jeśli oś czasu jest okrągła?”. Myślę, że to tak uderzający obraz, jak Cytadela na końcu czasu jest igłą gramofonu. Po prostu pomyślałem, że to taki fajny obraz, ale niekoniecznie był z czegokolwiek.

Odcinek 6 skupia się głównie na tajemniczej postaci He Who Remains i jego cytadeli, przestrzeni, która, jak mówi, została w dużej mierze wymyślona przez scenograf Kasra Farahani. „Pamiętam, że przywiózł sztukę Cytadeli i pomyślałem, że jest piękna” – mówi Herron. „Powiedział: „Cytadela została wyrzeźbiona z prawdziwego meteorytu”, co moim zdaniem było bardzo inspirującym pomysłem. A biuro Ten, który pozostaje, jest jedyną skończoną częścią tego”.

Zdjęcie: Marvel Studios

Mówi, że w odcinku 6 jest tylko kilka bezpośrednich hołdów, w tym przybliżenie w przestrzeni kosmicznej, które bezpośrednio odnosiło się do podobnej sekwencji w Robert Zemeckis‘ 1997 film Kontakt.

„A potem mam odniesienie do Teletubisie w odcinku 5” – mówi Herron. „Chciałem, żeby Pustka wyglądała jak zarośnięty ogród, jakby zapomniane miejsce. I zdałem sobie sprawę, że nazwałem to brytyjską wsią. Pamiętam, jak próbowałem wyjaśnić to ILM, który wykonał efekty wizualne, i powiedziałem: „Och, wiesz, to jest jak Teletubisie. To tylko falujące wzgórza, ale trwają wiecznie. W końcu to było całkiem pomocne odniesienie, co jest zabawne”.

Zapytana o swoje ulubione wspomnienie z kręcenia sezonu, Herron mówi, że sprowadza się do Toma Hiddlestona, który zaczyna mania wysiłku fizycznego przed ujęciami. „Czasami biega po planie, aby uzyskać właściwy sposób myślenia przed występem” – mówi. „Robi pompki. Wiesz, wchodzisz w scenę akcji, chcesz wyglądać, jakbyś właśnie biegał. I stał się zaraźliwy dla całej obsady. Mamy tak dużo materiału filmowego — myślę, że Jack [Veal] w końcu to zrobił, który gra Kid Loki. Mam [shots of] on i Sophia robią pompki i przysiady, żeby się przygotować. To było takie zabawne, oglądać to echo w całej obsadzie. Myślę, że wszyscy w pewnym momencie wykonali z nim te ćwiczenia. To było takie zabawne.”

„To może być moja ulubiona scenografia, ale szczerze mówiąc, nie jest słodka” – dodaje. „Powiedziałbym, że moją ulubioną rzeczą jest jego entuzjazm. Jest bardzo miłą, empatyczną osobą. Kręciliśmy to w dość trudnych warunkach, wielu ludzi było daleko od domu i izolowało się, a on codziennie wnosił na plan to ciepło, energię i radość. Myślę, że dzięki temu wszyscy czuli się bardzo bezpieczni i związani. Jestem mu za to wdzięczny.