Recenzja: Samurai Warriors 5 Koei Tecmo to, cóż, trochę więcej Musou

Byłem fanem i graczem w gry Musou (lub „Gry Wojowników”, jeśli jesteś dubem zamiast subsem), odkąd były nowe – 20 lat w tym momencie. jestem z nimi od 2000 roku Wojownicy Dynastii 2, pierwszy, aż do teraz. Po półtora tygodnia z Samurajowie wojownicy 5, Muszę się do czegoś przyznać:

Nie wiem już, jak rozmawiać z ludźmi o grach Musou.

Kiedy Polygon zwrócił się do mnie z prośbą o napisanie tego artykułu, pierwotnym pomysłem było napisanie recenzji Samurajowie wojownicy 5, z perspektywy życiowego Musou. Tak więc, kiedy to grałem, taki był mój sposób myślenia: patrzenie na rozgrywkę, grafikę, elementy prezentacji, jak to się „czuło”. Zdecydowanie mógłbym napisać tę historię, gdybym chciał. Gra wygląda świetnie; grafika w stylu cel-shaded w stylu woodblock jest kolorowa i wyskakuje. Płynna walka będzie znana graczom Wojownicy samurajów 4, na którym opiera się i udoskonala. Fabuła skupia się na diadzie Nobunaga/Mitsuhide ma silne, tropowe wibracje Naruto/Sasuke, ale rezultatem jest doskonale przydatna narracja shounen-manga.

Proszę bardzo! Przeglądnij. Dzięki za przybycie na mój wykład TED.

Jednak nic z tego nie mówi nic znaczącego o wrażeniach z gry. Jak właściwie przekazać ludziom to, mimo że słyszę, jak odchodzę? pełna Mermista_uuuugh.wav we frustracji wiele razy w moim wielu, wiele godziny z SW5, że nadal bardzo mi się podobało?

Jestem skłonny zrzucić winę na ten gatunek. Podserii gier Musou (takich jak Samurajowie wojownicy, Wojownicy dynastii, Wojownicy Orochi, i tak dalej) ma wiele wspólnego z głównymi grami Final Fantasy; są to iteracje rozgrywki owinięte wokół wspólnego rdzenia narracyjnego. Jednak w przeciwieństwie do Final Fantasy większość sequeli Musou jest dość podobna do tych przed nimi. Poszczególne podsystemy mogą się różnić, ale podstawowa rzecz, którą robisz, jest za każdym razem prawie taka sama: pokonujesz bandę bezimiennych głupków, od czasu do czasu rzucając „pojedynek ze słynnym oficerem” lub „biegasz po cholernej mapie jak osoba w ogniu, aby osiągnąć cel, który prawdopodobnie jest bardziej fałszywym morderstwem.

Tak więc, jak można się spodziewać, niewiele jest zupełnie nowych w SW5. Jego walka jest w dużej mierze oparta na rdzeniu jego bezpośredniego poprzednika, a nowe elementy, takie jak Ultimate Skills, są znane graczom licencjonowanych gier Musou, takich jak Bohaterowie smoczych misji lub Persona 5 Strikers. Większość zmian ma charakter estetyczny: nowa grafika i styl wizualny, przeprojektowanie postaci od dawna, zawężenie uwagi w grze do wzlotów i upadków Nobunaga Oda. W gatunku, w którym narracja jest w dużej mierze błyszcząca i hiperkinetyczna, może to nie wystarczyć graczom oczekującym zupełnie nowych wrażeń.

Jednak dla mnie, archetypowego powtórki Musou, było coś fascynującego w zmianach, które postanowili wprowadzić projektanci. Niektóre z tych zmian są ekstremalne; w poprzednim południowy zachód gry, Yoshimoto Imagawa jest przedstawiany jako pudrowaty dziwak z piskliwym głosem obsesję na punkcie przestarzały japoński odpowiednik piłki nożnej, żart równoważny z DWpyskaty Yuan Shao. w SW5, on jest potężny brutal człowieka, surowy i arogancki hegemon, który mimo wszystko jest pierwszym krokiem na drodze Nobunagi do wielkości. Żona Nobunagi, Nō-hime, rezygnuje ze swojej namiętnej, morderczej wampirzej osobowości w poprzednim południowy zachóds stać się lakoniczną żoną zmuszoną do małżeństwa bez miłości, która w końcu pokocha swojego męża. Nie wszystkie te zmiany lądują — transformacja Ieyasu Tokugawy z potężny starszy mąż stanu states do mały bishounen przystojny jest zaskakujące — ale dla długoletnich fanów seriali oni i garstka nowych postaci tworzą wystarczająco dużo tarcia z poprzednimi wersjami, aby wzbudzić zainteresowanie.

Zdjęcie: Koei Tecmo przez Polygon

Sumienny dziennikarz konsumencki wskazałby na niektóre z bardziej rażących wad gry: na przykład powodującą zawroty głowy kamerę, która zapomniała, czym jest „kolizja”. Brak angielskiej ścieżki głosowej w grze, która definiuje „wizualny bałagan”, ale wymaga rutynowego czytania długiego tekstu narracyjnego na ekranie. Redukcja ponad 45 indywidualnych zestawów ruchów z poprzedniej gry do 15 wspólnych broni, kasztan, który już ma kilku długoletnich ludzi z Musou w ramionach?.

Ale potem myślę o surowym pliku tekstowym otwartym na moim pulpicie, kiedy to piszę, wypełnionym notatkami o zawiłościach różnych broni i ich działaniu. Czyta się go jak tablica korkowa spisku na więcej niż kilka sposobów. Przykład: „talizman c3 shikigami — dziecko? kapłan? jaki rodzaj origami wygląda niejasno osobowo, ale strzelałby ognistymi kulami? Tego ranka, kiedy to napisałem, spędziłem pół godziny, zastanawiając się, jak działa zmiana amunicji w Armacie, i poczułem upojną radość zrozumienia, gdy odkryłem różnicę między śrutem, minami pociskowymi i pociskami wybuchowymi, różnicą w grze ledwo wyjaśnia.

Zostałem więc tutaj z opowieścią o grze, która może być bardzo frustrująca i prawie na pewno jest przyszłym urazem związanym z powtarzalnym ruchem, który może się wydarzyć, ale także takim, który mimo wszystko przykuł moją uwagę i wciągnął mnie w drogę, droga, droga więcej godzin rozgrywki niż potrzeba na napisanie tego artykułu (49 godzin, w chwili pisania tego tekstu).

Kiedy siadałem do pisania, ciągle zadawałem sobie pytanie: jak właściwie odpowiedzieć hipotetycznemu czytelnikowi, który zadaje przerażające pytanie: „Czy mi się to spodoba?” Jeśli podchodzę do tego wyłącznie jako recenzja konsumencka, otrzymujesz bardzo stabilny i martwy wynik, który nie mówi nic o faktycznym doświadczenie w co grać SW5 było jak dla mnie. „Grafika na poziomie 3 wydaje się być odpowiednio dokręcona, pięć na pięć” nie uświadamia wagi tej godziny eksperymentowania z niejasno wyjaśnionymi właściwościami broni, nie dlatego, że potrzebowałem tej wiedzy mechanicznej, aby wygrać, ale dlatego, że wiedząc, że to było fajne.

Zdjęcie: Koei Tecmo przez Polygon

Jednocześnie jednak niektóre z tych śrub i nakrętek, o których wspomniałem wcześniej, są naprawdę niezbędny abyś wiedział. Ta sprawa z ruchem, brak angielskiego aktorstwa… to będą fakty typu make-or-break dla długoletnich graczy Musou. A wszystko to jest przed wszelkiego rodzaju zarzutu, jaki zrobiłbym na temat znanej (i nie do końca niezasłużonej) reputacji tego gatunku za bezmyślne wciskanie guzików. Tak, gra była dla mnie fascynująca, ale zatopiłem też dwadzieścia lat mojego życia w grach Musou. Czy ktoś bez tego kontekstu by coś dostał? użyteczne informacje ode mnie opisujące moje radosne rechotanie, gdy Mitsuki przybija piątkę swojego klona cienia pod koniec jednego z jej ataków? Prawdopodobnie nie.

Tak więc… nie wiem już, jak rozmawiać z ludźmi o grach Musou. Więc tutaj masz trochę obu: odrobinę przeglądu suchego systemu oraz wskazówka rzeczy, które sprawiły, że poszedłem „… koleś!” głośno podczas gry.

W końcu mogę powiedzieć tylko tyle: Tak, ponad tydzień i zmiana, spędziłem dużo czasu w Japonii ery Walczących, tworząc serię zdecydowanych „UUUUUUGH” Mermisty, ale może to się stało, ponieważ kiedy coś pokazuje sporadyczne akcenty kunsztu i blasku, twoje pragnienie zeszlifowania ostatnich szorstkich krawędzi jest tym silniejsze.

Samurajowie wojownicy 5 zostanie wydany 27 lipca na Nintendo Switch, PlayStation 4, Xbox One i Okna PC. Gra została zrecenzowana na PlayStation 4 przy użyciu przedpremierowego kodu do pobrania dostarczonego przez Koei Tecmo. Vox Media posiada spółki afiliacyjne. Nie mają one wpływu na treść redakcyjną, chociaż Vox Media może otrzymywać prowizje za produkty zakupione za pośrednictwem linków partnerskich. Możesz znaleźć dodatkowe informacje na temat polityki etycznej firmy Polygon tutaj.